Levenstestament

Hoe regelt u het mentorschap voor uw verstandelijk beperkte zoon of dochter als u het niet meer kunt?

Marieke heeft om 15 uur een afspraak staan. Het zal gaan over een levenstestament. Marieke is coördinator van een Stichting Mentorschap. Het valt haar op dat de vraag naar opname van de Stichting in een levenstestament de laatste tijd vaker voor komt. Vaak gaat het dan om alleenstaande mensen met een klein netwerk. Geen kinderen die later voor hem of haar kunnen zorgen, broer of zus is net zo oud of ouder. En om nu aan dat nieuwe jonge buurgezin te vragen om later …

Meneer Oud meldt zich. Meneer Oud, zeg maar Jaap, vertelt dat hij een dochter heeft. Ze is matig verstandelijk beperkt en woont in een woonvoorziening. Jaap is nu 74 en hij denkt na over de toekomst. Zeker nu zijn vrouw er niet meer is, moet hij alles zelf bedenken. Vroeger bespraken ze alles samen, ook over Ellis, hun dochter. Ellis is hun enig kind.

Jaap gaat elke week een middag naar Ellis. En eens per maand komt ze een weekend naar huis. Jaap zorgt er voor dat Ellis het leuk heeft als hij daar is of als ze thuis is. Soms gaan ze winkelen, andere keren naar het strand, een enkele keer naar een tekenfilm. Jaap is ook lid van de familieraad van de instelling waar Ellis woont. Hij doet dat met plezier, maar hoe lang zal hij dat nog volhouden?

Nu is hij bezig met zijn levenstestament. Over een aantal zaken is hij heel zeker. Hij wil zo lang mogelijk helder en fit blijven om voor Ellis te kunnen zorgen, maar als dat niet meer kan, mag voor hem de stekker er uit … Tja, maar Ellis, wie zorgt er dan voor Ellis? Jaap heeft flink gezocht op internet en kwam zo bij de Stichting Mentorschap uit. Zou de Stichting Mentorschap er bezwaar tegen hebben als hij de Stichting in zijn levenstestament noemt als toekomstige mentor van Ellis?

Het blijft even stil. Marieke begint voorzichtig met wat complimenten: een vader die goed nadenkt over zijn eigen voorland en dat van zijn dochter …. “Maar,” zegt Marieke, “welke waarde heeft het dat in uw levenstestament staat dat de Stichting straks mentor zou mogen/moeten worden over uw dochter? Zolang u zelf nog wilsbekwaam bent, kunt u wettelijke vertegenwoordiging aanvragen voor Ellis, maar als u zelf niet meer wilsbekwaam bent en het levenstestament treedt dan in werking, wie zou dan de aanvrager moeten zijn? De Stichting kan dat niet zijn en verdere familie is er niet, als ik u goed begrijp.”

Ook als Jaap zich nu laat benoemen tot mentor en hij zou in korte tijd wilsonbekwaam worden of zelfs komen te overlijden, dan is het nog niet geregeld zoals hij het graag zou willen. Kan Ellis haar wil in deze kenbaar maken? Marieke denkt aan een andere oplossing. Stel nu dat Jaap nu al mentorschap aanvraagt en daarbij de Stichting tot mentor laat benoemen. Jaap schrikt. Nee, zolang hij het zelf kan, wil hij het ook graag zelf doen. “Maar dat kan ook,” vervolgt Marieke, “U wordt dan vrijwillig mentor bij onze stichting en met Ellis als uw cliënt. Samen bouwen we een dossier op. En bent u ziek of een keer op vakantie, dan zorgen wij voor een tijdelijke vervanger. Eén van de andere mentoren neemt het dan over. U kunt zelfs uw voorkeur uitspreken wie u het beste kan vervangen. Als die andere mentor dat dan ook wil, gaat u vooraf al eens samen naar Ellis en bent u weg, op vakantie bijvoorbeeld, dan …

“Ja, vakantie,” zucht Jaap, “dat is lang geleden. Maar kan ik dan zo maar mentor worden bij jullie?” Marieke legt uit hoe het werkt: intake, Verklaring omtrent het Gedrag, opleidingseisen, basiscursus, nascholing, intervisie en persoonlijke begeleiding …

Inmiddels is Jaap een gewaardeerd mentor van twee cliënten: Ellis en Jan. Jan woont in dezelfde instelling en had niemand meer. Jaap nam hem er bij. “Als ik er voor één ga, kan ik er ook voor twee gaan!” had hij gezegd. En Jaap is nu tevens secretaris van de familieraad geworden. Zo worden Ellis en Jan ook daar goed vertegenwoordigd.