“Tijdens mijn werk bij een dagcentrum van een instelling heb ik een nauwe vertrouwensband opgebouwd met een jongen met een zeer ernstige verstandelijke beperking en een stoornis uit het autistisch spectrum. Toen hij werd overgeplaatst naar een andere instelling wilde ik hem graag blijven bezoeken. Ik werd toen gewezen op de mogelijkheid om zijn mentor te worden. Na mij hierin verdiept te hebben heb ik de keuze gemaakt deze taak voor hem te willen vervullen.
Omdat deze jongen uit Somalië komt en geen familie heeft in Nederland is er niemand die zijn belangen behartigd. Niemand die onafhankelijk naar hem kijkt. Naar zijn mogelijkheden, wensen en behoeftes. Samen met de begeleiders van de instelling waar hij nu woont gaan wij voor een goede zorg voor deze jongen. Zijn begeleiders kijken naar hem vanuit de visie van hun instelling en met de mogelijkheden die hun instelling biedt. Ik kijk naar hem zoals hij is, onafhankelijk en met veel liefde. Omdat deze jongen onverstaanbaar gedrag vertoond wat soms gepaard gaat met agressie heb ik zijn begeleiders geadviseerd een training te volgen: Professioneel Omgaan Met Agressie. De instelling heeft deze training niet in hun opleidingsmogelijkheden maar door mijn adviezen gaan ze nu de training bij een extern bedrijf volgen.
Ik ben blij dat ik op deze manier een bijdrage kan leveren in de begeleiding van deze jongen. Ook vind ik het fijn om er voor deze jongen te zijn als sociaal vangnet. Ik ga op bezoek, neem hem mee op uitstapjes en ben er op speciale dagen zoals zijn verjaardag, sinterklaas en kerst
