Op zoek naar vrijwilligerswerk met net een beetje “extra” kwam ik in contact met SMWB om eens te onderzoeken wat een mentor nu eigenlijk precies doet. En vanaf het eerste moment dacht ik: ‘ja dit wil ik’.
Ik kwam al snel in contact met “mijn” gementoreerde, Josina. Een dame van 46 jaar (op heel jonge leeftijd in een rolstoel terecht gekomen na een ongeluk) die na een beroerte niet meer voor zichzelf kan zorgen. Familie is er wel maar daar is geen contact mee, haar zelfstandige leventje heeft ze volledig moeten opgeven en ze woont nu in een “residentie” waar ze alle zorg krijgt die ze nodig heeft.
Op het moment dat ik in haar leven kwam zat ze net in een roerige periode: ze had veel problemen op de afdeling waar ze woonde en ze moest gaan verhuizen. In die tijd heb ik haar vertrouwen gewonnen en haar kunnen steunen bij alles wat haar bezig houdt. Inmiddels is ze helemaal thuis op de nieuwe afdeling en zorg ik dat de papierwinkel is geregeld, dat afspraken met de instelling worden gemaakt en doe ik zo af en toe een boodschapje voor haar.
Tijdens mijn bezoekjes aan haar voel ik me altijd een dankbaar mens. Het voelt als iets heel bijzonders dat ik zo veel kan betekenen voor iemand die zelf nog maar zo weinig kan. Haar uitbundige lach is voor mij een cadeautje geworden waar ik ook achteraf nog blij van kan worden.
Ik kan iedereen aanraden om een mentorschap aan te gaan: dankbaar werk dat je kunt doen op de momenten dat het je zelf uit komt. Het is heel bijzonder om zo veel te kunnen betekenen voor een “vreemde”!
